Depresja to nie chwilowe obniżenie nastroju. To poważne zaburzenie psychiczne, które należy leczyć. Lista objawów depresji jest długa i obejmuje m.in.:
Wiele osób chorujących na depresję doświadcza również przykrych objawów somatycznych, takich jak kołatanie serca, duszności, drżenie ciała, zawroty głowy, obniżenie libido, które nie znajdują medycznego wyjaśnienia.
Jeśli zauważamy u siebie takie objawy, to powinniśmy zgłosić się po pomoc do specjalisty: psychologa, psychoterapeuty lub psychiatry. Niestety w Polsce jedynie co trzeci chorujący zgłasza się po profesjonalną pomoc. Tak niski odsetek wynika nie tylko z ograniczonego dostępu do specjalistów. Problemem jest też lęk przed społecznym napiętnowaniem z powodu choroby. Mimo wielu kampanii i coraz częściej podnoszonego tematu konieczności leczenia wciąż powszechne jest przekonanie, że korzystanie z pomocy psychiatrycznej jest powodem do wstydu. Tymczasem skorzystanie z pomocy specjalisty nie jest oznaką słabości, a wielkiej siły i odwagi do walki o siebie.
Chorobę diagnozuje się na podstawie wywiadu z pacjentem. Leczenie depresji polega na zastosowaniu środków farmakologicznych i psychoterapii indywidualnej lub grupowej. Trzeba jednak zaznaczyć, że same środki antydepresyjne często mogą nie wyleczyć nas z choroby, a jedynie złagodzić jej objawy pozwalając funkcjonować na co dzień i "dając siłę" by wstać z łóżka. By się skutecznie wyleczyć, konieczna jest zmiana sposobu myślenia, zmierzenie się z problemami i ich przepracowanie, co jest możliwe na terapii. Najlepsze efekty przynosi połączenie stosowania leków i psychoterapia. Leczenie zazwyczaj jest procesem długotrwałym.
Nieleczona depresja może się nasilać. Im wcześniej chory uda się do specjalisty, tym większa szansa na powrót do zdrowia. Co ważne, do psychiatry nie trzeba mieć skierowania. Będzie ono potrzebne, gdy będziemy chcieli w ramach NFZ udać się do psychoterapeuty w poradni psychologicznej.
Myśli samobójcze pojawiają się u 40-80% chorych. 20-60% podejmuje próby samobójcze, a 15% odbiera sobie życie. Każdego roku milion osób na świecie popełnia samobójstwo z powodu depresji. W Polsce codziennie 16 osób skutecznie targa się na swoje życie. To więcej ofiar niż w ginie w wypadkach drogowych.
Z powodu samobójstw w Polsce sześć razy częściej giną mężczyźni niż kobiety. To pokłosie między innymi panujących w społeczeństwie stereotypów dotyczących mężczyzn. "Chłopaki nie płaczą" - to powiedzenie słyszał chyba każdy z nas. Niestety jest ono bardzo szkodliwe i potwierdza utarte schematy myślenia o tym, że mężczyzna nie okazuje słabości, musi być twardy i silny, musi wszystko znosić i ze wszystkim sobie poradzić sam. Tych szkodliwych stereotypów jest więcej. Pokutuje przekonanie, że mężczyzna nie okazuje emocji typu smutek czy lęk, bo to niemęskie. Nie rozmawia o problemach, a już na pewno nie zgłasza się po pomoc, bo to okazanie słabości. Wszystkie te stereotypy powodują ogromną presję na mężczyznach, powodując, że zamykają się na pomoc i próbują stłumić targające nimi emocje. Tłumienie nie prowadzi do niczego dobrego.
W leczeniu depresji ważne jest wsparcie najbliższego otoczenia. Gdy zauważamy u kogoś z naszych bliskich objawy depresji, powinniśmy koniecznie z nim porozmawiać i zalecić wizytę u lekarza, najlepiej psychiatry, lub psychoterapeuty. Dobrze jest też przypominać mu o kolejnych wizytach i dyskretnie sprawdzać, czy zażywa przepisane leki.
Dobrze jest też przypominać osobie chorej, że depresję można wyleczyć. Ważne jest dbanie o jej motywację. Można delikatnie zachęcać do lekkich aktywności jak np. wspólny spacer. Niezwykle istotne jest okazywanie wyrozumiałości, a także zauważanie nawet najmniejszych oznak poprawy. Nierzadko jednym z problemów chorych jest poczucie bycia niepotrzebnym, dlatego warto przypominać o tym, jak wiele osoba chora dla nas znaczy.
Depresja przez lata była tematem tabu, toteż wiele osób nie wie, jak obchodzić się z chorymi i często mimo najlepszych chęci, zamiast pomagać, szkodzi choremu. Nie bagatelizujmy problemu. Powiedzenia typu: "weź się w garść", "przesadzasz", "idź pobiegać" nie pomagają. Nie należy też krytykować chorego za jego depresyjne zachowania ani ożywiać na siłę, np. poprzez zmuszanie do chodzenia na imprezy. Dobrze nie unikać rozmów o problemach i nie bać się zadawania trudnych pytań. Gdy słyszymy od chorego np. o chęci popełnienia samobójstwa, należy skontaktować się z jego lekarzem.
Pomoc choremu na depresję może być wyczerpująca i często jest trudnym zadaniem. Warto zdobyć jak największą wiedzę o chorobie. Nie powinniśmy polegać na zasłyszanych radach i opiniach. Influencerzy z Internetu i celebryci typu Beata Pawlikowska to nie jest dobre źródło wiedzy. Lepiej poprosić lekarza o odpowiedzi na nurtujące nas pytania.
Warszawski Ośrodek Interwencji Kryzysowej
Instytut Psychiatrii I Neurologii - Ursynowsko-Wilanowska Poradnia Zdrowia Psychicznego CZP
Narodowy Instytut Onkologii Im. Marii Skłodowskiej-Curie - Państwowy Instytut Badawczy - Poradnia Psychoonkologii
Centrum CBT Sp. z o.o. - Poradnia Psychologiczna dla Dzieci
Zakład Medyczny "Kaar-Med" Outsourcing Sp. z o.o. - Poradnia Psychologiczna dla Dzieci
Antydepresyjny Telefon Forum Przeciw Depresji
Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym
Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży
ITAKA – Antydepresyjny telefon zaufania
ITAKA – Telefon Zaufania Młodych
Bezpłatna linia wsparcia dla osób po stracie bliskich
Telefoniczna Pierwsza Pomoc Psychologiczna
Stowarzyszenia Animo – Odważ się żyć!
Wsparcie psychologiczne osób trudności z powodu zaburzeń lękowych.
0
0
0
0
0
0
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz