Z zerwaniem więzadła krzyżowego najczęściej można spotkać się u osób młodych i aktywnych fizycznie. Najczęściej dochodzi do niego u pacjentów, którzy na co dzień ćwiczą wybraną dyscyplinę sportową, jak koszykówka, piłka nożna czy taniec akrobatyczny.
Jedną z przyczyn zerwania więzadła krzyżowego jest jego budowa anatomiczna. Gdy występują w niej jakieś nieprawidłowości, przyjmowanie konkretnej postawy, wywieranie określonego nacisku lub obciążenia może doprowadzić do szybszego uszkodzenia. Również zbyt duża elastyczność stawu kolanowego może powodować kontuzję.
Kolejną przyczyną jest osłabienie więzadła, które wynika z już wcześniej przebytych kontuzji. Mowa tutaj nie tylko o uszkodzeniu więzadła, ale też innych struktur kolana, jak chociażby rzepki lub łąkotki. Trzeba także wspomnieć o różnych stłuczeniach, które mogą powstawać w wyniku upadków.
Innym powodem jest przyjęcie nieprawidłowej postawy ciała, która może powodować duże obciążenia, zbyt duży nacisk bądź pochylenie kolana.
Należy także wymienić za przyczynę zerwania więzadła krzyżowego brak odpowiedniej rozgrzewki przed uprawianym sportem. Tyczy się to również osób, które przystępują do wzmożonej aktywności fizycznej bez wcześniejszego przygotowania stawów. Przeważnie do kontuzji dochodzi w chwili rotacji kolana na wyprostowanej nodze lub w sytuacji, gdy rotacja odbywa się w momencie zgięcia kolana.
Do przyczyn niemechanicznych można zaliczyć osłabienie mięśnia pośladkowego oraz koślawość kolan. To jedna z najpoważniejszych kontuzji kolana, jakich można doświadczyć.
W momencie, gdy dojdzie do zerwania więzadła krzyżowego, widoczne zaczyna być przesuwanie się piszczeli, co negatywnie wpływa na utrzymanie stabilnej postawy ciała. Dochodzi ponadto do podwichnięcia stawu.
Po urazie zaczyna być widoczny obrzęk i opuchlizna w okolicy kolana. Pacjent zaczyna także skarżyć się na dolegliwości bólowe i brak możliwości wykonywania niektórych ruchów nogą. Ponadto osoba z kontuzją nie jest gotowa stanąć na nodze, w której doszło do uszkodzenia więzadła.
Niekiedy w obszarze stawu kolanowego pojawia się duży krwiak. Dolegliwości bólowe są dosyć subiektywne. Przeważnie w pierwszej fazie pojawia się ostry ból, jednak nie jest to regułą.
Po zdiagnozowaniu zerwania więzadła krzyżowego pacjent może zostać skierowany na zabieg chirurgiczny. Dotyczy to szczególnie sportowców i aktywnych młodych osób. W wielu przypadkach operacja umożliwia powrót do swojej dyscypliny sportowej czy dalsze rozwijanie swoich sportowych pasji. Z reguły przeprowadzony jest małoinwazyjny zabieg artroskopii kolana. Rehabilitacja u osób po operacji trwa około 16 tygodni. Można do niej zaliczyć także fizykoterapię (krioterapia, laseroterapia, elektrostymulacja), kinezyterapię i masaż.
Osobom starszym i nieuprawiającym sportu z reguły rekomenduje się leczenie zachowawcze. W pierwszej kolejności pacjent jest informowany o tym, jak postępować na co dzień w sytuacji zerwanego więzadła. Może również skorzystać z rehabilitacji. Operacja nie jest potrzebna, ponieważ przy małej aktywności fizycznej nie odczuwa się dotkliwie omawianego uszkodzenia.